มินชูก้า
มิน ยุนกิ
ร่างสูงผิวขาวผมดำคลับนั่งพิงโซฟาใหญ่กลางห้องกว้าง ทีวีจอใหญ่จากฝั่งตรงข้ามถูกเปิดทิ้งไว้โดยที่เจ้าของไม่ได้ใส่ใจมันเลย นิ้วยาวกดย้ำโทรศัพท์มือถือสายตาจดจ้องด้วยอารมณ์หงุดหงิด ยุนกิโยนมือถือลงบนโต๊ะกระจกตรงหน้ากอดอกดูทีวีด้วยอารมณ์ที่ยิ่งร้อนกว่าเก่า สายตาคมยังคงเหลือบมองมือถืออยู่ตลอด เวลาผ่านไปยิ่งนานความโมโหก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนเสียงเปิดประตูดังขึ้น ร่างกายผอมบางผิวขาวเนียนละเอียดกับใบหน้าที่เหมือนคนบนโซฟาทุกส่วนผิดกันแต่ผมสีบลอนด์อ่อนดูน่าถะนุถนอมกำลังเดินเข้ามาในห้องและถูกจ้องมองด้วยสายตาคาดโทษในทันที "ปิดเครื่องทำไม?" เสียงเย็นราบเรียบเอ่ยถามด้วยใบหน้านิ่งจนอีกคนขนลุก "มือถือแบตหมด" คนผมบอร์นก้มหน้าตอบเสียงแผ่ว "ทำไมพึ่งกลับ?" ท่าทางเย็นชายิ่งกดดันคนน้องจนแทบพูดไม่ออก ยืนคิดอยู่ชั่วครู่จึงแก้ตัวยกใหญ่ "ก้าไปทำรายงาน คิดว่าจะไปแค่ไม่นานเลยไม่ได้โทรบอก" เหมือนคำแก้ตัวนี้ไม่ได้ช่วยอะไรชูก้าเลย มีเพียงสายตาคมจดจ้องอย่างเยือกเย็นเหมือนจะฉีกร่างนี้ให้แหลกสลายเป็นชิ้นๆแต่ต้องข่มอารมณ์ไว้ "เก็บของแล้วไปอาบน้ำ" เสียงทุ้มพูดพร้อมปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตแล้วถอดมันลงที่พื้น ร่างกายที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแม้จะไม่ได้ใหญ่มากแต่ก็พอให้เห็นลอนบนหน้าท้องลางๆ กำลังเดินออกไปด้วยอารมณ์ร้อนระอุ คนตัวเล็กกว่าตามเก็บเสื้อ เข็มขัดที่พี่ชายทิ้งขึ้นจากพื้นก่อนจะหอบเข้าของทั้งหมดเข้าไปเก็บ . . . ประตูห้องน้ำถูกเปิดออก อ่างอาบน้ำขนาดใหญ่มีอีกคนนั่งรออยู่ในนั้นแล้ว ขาเรียวค่อยๆก้าวเข้ามาในชุดคลุมอาบน้ำ "ลงมา" เมื่อจบประโยคอีกคนก็ค่อยๆปลดชุดคลุมออก เผยให้เห็นผิวขาวเต็มไปด้วยรอยสีช้ำทั่วร่าง นิ้วยาวแตะลงบนต้นขาขาวลูบไล้รอยขบกัดที่ช้ำแดงอย่างชอบใจ คนตัวบางก้าวลงในอ่างน้ำนั่งซ้อนทับอีกคนอย่างช้าๆ... "ไปทำรายงานที่ไหนมา" เสียงทุ้มกระซิบพร้อมมือหยาบลูบต้นขาอยู่ใต้น้ำทำเอาคนน้องยิ่งเกร็งเข้าไปใหญ่ "ตอบ" "อ่ะ!" ฟันคมกัดลงบนไหล่จนเลือดซิบทันทีที่ถอนคมเขี้ยวออกความปวดหนึบก็เกาะกุมจนน้ำตาคลอ ปากหยักส่งลิ้นร้อนโลมเลียบรรเทาอาการเจ็บปวดทั้งที่ตัวเองเป็นคนกระทำ "ห้องอาร์เอ็ม" ชูก้าก้มหน้าตอบเสียงบางเบารีบจับข้อมือคนพี่ที่ลูบไล้ต้นขาสูงขึ้นจนเกือบจะถึงจุดอ่อนไหว "เคยบอกว่าไง" น้ำเสียงเรียบนิ่งกับมือหยาบลูบคลึงยอดอกไม่พอยังกดย้ำจนกายบางกระตุก "ไม่ให้ไป..ห้องอาร์เอ็ม" "แล้วทำไมไม่ฟัง" "อ๊ะ.." มือหนาเข้ากอบกุมบีบกดส่วนกลางลำตัวจนอีกคนตัวสั่น "อือออออ พี่กิ... ก้าเจ็บ" สองมือจับข้อมือคนพี่แน่นแต่แรงขัดขืนไม่ช่วยอะไรได้เลยเมื่อมือหยาบยังซุกซนไม่หยุด "เจ็บดิ จะได้จำ" สิ้นเสียงเย็นปากหยักขบเม้นใบหูขาวขณะที่มือไม้ยังปลุกปั่นอีกคนเกร็งจนตัวงอ "อึก.." มือหนารูดรั้งเนิบนาบความเสียวซ่านวิ่งแล่นจนใบหน้าขาวต้องซบลงเม้มปากแน่น ปากหยักพรมจูบทั่วต้นคอลากเรียวปากขบเม้มจนถึงลาดไหล่ดูดดึงเพิ่มรอยสีกุหลาบจนแทบไม่เหลือที่ว่าง มือยาวเร่งชักรูดถี่ขึ้นจนเอวบางเกร็งลอย "อื้อออ พี่กิ.." "ทำไม" ฟันคมไล่งับเนื้อขาวไม่หยุด มือดึงรั้งเอ็นอุ่นถี่ช้าสลับไปมาจนสมองพร่ามัว "อ้าาา จะ..เจ็บ" นิ้วยาวบิดดึงยอดอกคนตัวบางจนแดงช้ำ ชูก้าพยายามกำข้อมือคนพี่เพื่อผลักดันด้วยกายสั่นเทาน้ำตาไหลลงอาบแก้มขาว "มึงอยากไปห้องมันมากใช่ไหม?" สองมือหนาย้ายขึ้นมารวบข้อมือคนน้องไว้ด้านหลัง เชือกผ้าสีขาวถูกดึงออกจากชุดคลุมอาบน้ำมาผูกมัดที่ข้อมือแทน "เปล่า ก้าจะไม่ไปแล้ว" ปากบางแก้ตัวทั้งน้ำตาแต่ก็ไม่กล้าขัดขืน เพราะรู้ดีว่าไม่มีประโยชน์ทั้งยังทำให้ยุนกิยิ่งโมโหขึ้นเปล่าๆ "ก้าขอโทษ ฮรึก.." ข้อมือขาวถูกมัดแน่นจนขึ้นรอยแดง ดวงตาช้ำหันมองคนเป็นพี่ด้วยแววตาอ้อนวอน คนผมดำยกตัวขึ้นนั่งบนขอบอ่างร่างกายเปือยเปล่าทำให้ความเป็นชายอยู่ตรงกับใบหน้าน้องพอดี "ขอโทษสิ" ชูก้าคุกเข่าทำตามอย่างว่าง่าย ลิ้นร้อนค่อยๆลอบเลียเอ็นอุ่นอย่างระมัดระวัง มือหนาช่วยจัดแจงรูดรั้งส่งความตื่นตัวเข้าสำรวจโพรงปากบาง พี่ชายถอนหายใจยาวด้วยความหวาบหวาม กลุ่มผมสีบลอนด์ถูกจิกดึงขยับเข้าออกเบาๆตามความต้องการของคนคุมเกมส์ "อืมมม" เสียงครางเล็ดลอดออกมาจากปากที่กำลังปรนเปรอเอ็นร้อนอยู่ เมื่อส่วนอ่อนไหวถูกถูไถด้วยปลายเท้าคนพี่เหมือนกลั่นแกล้ง "อ่ะ! แฮ่ก.." ชูก้าต้องละปากออกส่งเสียงเมื่อปลายเท้ากดเหยียบจนจุกเสียด ใบหน้าขาวปรือตามองด้วยความเว้าวอนทั้งความเจ็บปวดและความต้องการปะปนกันจนเวียนหัว นิ้วยาวออกแรงบีบปลายคางสวยแน่นด้วยใบหน้าเรียบเฉย รู้ดีว่าคำขอโทษนี้แค่พูดเพื่อให้ตัวเองรอดพ้นความผิดแต่เดี๋ยวก็กลับมาทำซ้ำอีกอยู่ดี "กูบอกมึงกี่ครั้งมึงก็ไม่รู้จักเข็ด กูต้องทำหยั่งไงกับมึงดี" ร่างบางกว่าถูกอุ้มลอยขึ้นโดยมีคนอุ้มอยู่หว่างขา ก่อนจะถูกทิ้งลงบนเตียงกว้างน้ำตายังคงไหลออกมาช้าๆไม่หยุดหอบหายใจถี่ขณะที่คนพี่ดึงบางอย่างออกมาจากชั้น เข็มขัดเส้นดับคลับถูกรวบดึงกระทบกันจนเสียงดังทั่วห้องชูก้าตกใจถดหนีร้องไห้หนักกว่าเก่า "ก้าไม่ไปแล้ว ฮรึก ก้ากลัวแล้ว" ยุนกิเคลื่อนตัวเข้าหาง้างเข็มขัดในมือ "ฮือออ กลัวแล้วๆ ก้าขอโทษ ฮรึก" ดวงตาช้ำข่มตาปิดแน่นตัวสั่นเทาด้วยความกลัว ท่างทางหวาดกลัวสุดขีดที่คนพี่ไม่เคยเห็นคงมากพอแล้วให้น้องชายไม่กล้าทำผิดซ้ำอีก จูมพิตร้อนถูกส่งไปแทนเข็มขัดเส้นหนา รุกเร้าเข้าหาอย่างร้อนแรง ยุนกิดึงตัวน้องจัดแจงแทรกตัวเข้าหว่างขาบดเบียดส่วนกลางลำตัวจนแนบชิด "ถ้ามันข่มขืนมึงจะทำไง" ชูก้าเม้มปากแน่นสะอื้นไม่หยุด ท่าทางน่ารังแกปรือตาช้ำมองด้วยคราบน้ำตาเลอะเต็มใบหน้ามันมากพอจะทำให้พี่ชายเบามือลงได้ "คนอื่นเขาไม่ใจดีกับมึงนะก้า" เข็มขัดถูกโยนทิ้งลงข้างเตียงก่อนปากหยักจะกดซ้ำส่งเรียวลิ้นกวาดต้อนน้ำหวานทั่วโพรงปาก "กูก็ด้วย" ใบหน้าคมซุกไซร้อย่างเร้าร้อนสองมือลูบไล้ปลุกปั่นอารมณ์อีกครั้งคนตัวบางได้แต่เกร็งรับสำผัสหวาบหวามเพราะไม่มีหนทางขัดขืน เรียวปากบางกดจูบเอ็นร้อนเชิงหยอกล้อก่อนจะดูดดึงเรียกเสียงครางจากอีกคน "อื้ออออ " กายบางหอบหายใจเหมือนกับเรียกร้องสำผัสมากขึ้น นิ้วเรียวลูบวนก่อนผุบเข้าเบิกทางให้อย่างอื่นที่ใหญ่กว่า คนน่ารักเชิดหน้ารับด้วยใบหน้าท่วมเหงื่อ ความหงุดหงิดที่ค้างคากับภาพคนตัวขาวแต้มร้อยรักข้อมือถูกรวบมัดไว้ด้านหลังกายบิดเร้าด้วยความกระสันมันทำให้คนพี่อยากลงโทษน้องชายให้สาสม แกนกายตื่นตัวบดเบียดแทรกเข้ากลางลำตัวเสียงครางอ่อนและช่องทางหลังให้การตอบรับอย่างดี "พี่กิ.."เสียงหวานเรียกปนลมหายใจแผ่ว "หื้ม" คนพี่กระซิบขบใบหูขาวไล่พรมจูบต้นคออย่างหลงไหล "ข่มขืนก้าหน่อย" ให้ตายเถอะ แค่ปกติก็น่ากระทำรุนแรงจะตายอยู่แล้วยังมาพูดจาแบบนี้อีกยุนกิอยากจะกลืนกินคนตรงหน้าไปซะเดี๋ยวนี้ ดวงตาคมจ้องลึกลงในตาน้องชายขยับสะโพกเข้าออกอย่างเนิบนาบ "ก้าจะยอมให้พี่ทำแค่คนเดียว" ประโยคนี้มันดีกว่าคำขอโทษเป็นร้อยเท่า เหมือนอารมณ์โมโหถูกทำลายทิ้งจนหมดสิ้น นิ้วเรียวปาดเช็ดน้ำตาออกจากแก้มขาวก่อนจะจูบซับอย่างอ่อนโยน "มึงแม่ง..." คนพี่สบถอย่างยอมแพ้ข้อมือเล็กกว่าถูกปลดออกจากพันธนาการยกขึ้นกอดคอยุนกิทันทีที่เป็นอิสระ รูปปากเหมือนกันขบเม้มผลัดกันเย้าหยอกดูดดึงเรียกอารมณ์ให้คนพี่กระแทกกระทั้นถี่ขึ้น เสียงหวานครางดังระงมไปทั่วห้องซ้ำแล้วซ้ำเล่าท่วงท่าถูกผลัดเปลี่ยน กายบางหมอบคลานเกร็งตัวรับความเสียวซ่านที่ถี่จัดจนกายกระตุก มือหนานวดคลึงปรนเปรออีกคนจนถึงฝั่งฝันซ้ำแล้วซ้ำอีก จนแทบจะหมดแรง บทรักสับเปลี่ยนอีกครั้งกายบางถูกยกคร่อมคนพี่ก้มหน้าด้วยท่าทางเขินร้อน "ข่มขืนพี่หน่อย" ใบหน้าหล่อยิ้มมุมปากพูดหยอกอีกคนที่หน้าแดงจนถึงใบหู "อ่ะๆ อื้ออออ พี่กิ.."คนตัวเล็กมัวแต่นิ่งเฉยคนพี่จึงยกเอวบางขยับส่งจังหวะรักให้แทน สะโพกหนาทำงานประสานกับออกแรงกดยกเอวบางเป็นอย่างดี "เรียกอีกดิ" ร่างหนากว่าลุกขึ้นซุกใบหน้าลงดูดดึงบ่าสวยขณะที่เร่งจังหวะถี่ "อึก พี่กิ.. อ่ะๆ ฮรึก" "อืมมม" สองเสียงครางต่ำสูงดังสลับกันไปมา สองกายกอดรัดส่งบทรักเร้าร้อนถาโถมแรงขึ้นเรื่อยๆจนคนพี่ถึงฝั่ง ชูก้าล้มตัวลงบนเตียงหอบหายใจด้วยหยดเหงื่อท่วมกายดวงตาช้ำใกล้ปิดลงแต่กลับถูกลากข้อเท้ามาจัดแจงท่วงท่าอีกครั้ง "อื้อออ พี่กิ.. ไม่ไหวแล้ว" ใบหน้าขาวปรือตามองด้วยกายอ่อนล้า "ก็บอกให้ข่มขืนไม่ใช่หรอ เมื่อกี้เรียกสมยอม ข่มขืนมันต่อจากนี้ต่างหาก" เข็มขัดเส้นหนาถูกหยิบขึ้นมาอีกครั้ง มือเล็กถูกรวบไว้ด้านหน้าก่อนจะถูกรัดด้วยเข็มขัดจนแน่น แล้วความร้อนแรงที่แท้จริงก็เริ่มขึ้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น